کد مطلب:28180 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:115
امام علی علیه السلام در دستورالعملی به یكی از كارگزاران خود می فرماید: «هرگز در وصول مالیات، تازیانه برنكشید و در گرفتن آن، مردم را در تنگنا قرار ندهید»؛ و كارگزار، می گوید كه اگر چنین شود، باید بدان گونه كه رفته ام، بازگردم، یعنی مردمْ خود، چیزی نخواهند داد. امام می فرماید: «گرچه چنین شود».[1]. نگریستن در آموزه های علوی در این زمینه، نشان دهنده آن است كه سازمان و مأموران مالیات، موظف اند ضمن هوشیاری و دقّت لازم در جهت تأمین بیت المال و فراگیری دقیق مسائل مربوط به مالیات، بكوشند تا اعتماد مردم را جلب كنند و اخلاق اسلامی و رفتار دینی را مراعات كنند.
حكومت، در نگاه امام علی علیه السلام، برای مردم و در جهت احقاق حقوق مردم است. چنین است كه بخشی از نیازهای مالی حكومت را باید مردم بپردازند؛ همان ها كه از وجود حكومت، بهره می گیرند و در سایه آن، به تولید و تجارت و... می پردازند. وضعِ مالیات در تمام نظام ها با چنین آهنگی شكل می گیرد، گو این كه چگونگی فراگیری و وصول آن در نظام های مختلف، متفاوت است. در سیاست علوی، ضمن تأكید بر وضعِ مالیات و مسئولیت دولت در فراگیری گرفتن آن از مردم، نوعِ نگاه به مالیات و چرایی و چگونگی گرفتن آن از مردم، شایان توجّه است. اعتماد به مردم، تأكید بر عدم مشكل آفرینی برای مردم، توجّه دادن مردم به جایگاه مالیات و اهمیّت آن و... شایان توجه است.